-
1 κατασκήπτω
A rush down or fall upon, Arist.Mu. 395a25, D.S.16.80, etc.; of the rainbow, Arist.HA 553b30; of divine visitations, ; ἐς ἀλλέλους ib. 137; ἤν κατασκήψῃ ἐς τὴν Πελοπόννησον, of an omen, Id.8.65; ὀργαὶ κ. ἐς τὸ σὸν δέμας E.l.c.; τίς κατέσκηψεν τύχη; A.Supp. 327;ἐς Οἰδίπου παῖδε Ἄρης κ. Ar.Fr. 558
; of Nemesis, D.H.3.23; esp. of sickness, attack, [ἡ νόσος] κατέσκηπτε ἐς ἄκρας χεῖρας καὶ πόδας Th.2.49
, cf. Hp.Epid.3.8;εἰς γυναῖκας D.H.9.40
;ῥεῦμα κ. τινὶ ἐς τὰ νεῦρα Paus.6.3.10
, cf. Gal.1.286;ἡ ξανθὴ [χολὴ] ὀδόντι Alex.Aphr.Pr.1.40
, etc.2 c.acc., fall upon, τινα dub.l. in E.Med.94 (fort. τινι):—[voice] Pass., κατασκηφθέντα χωρία struck by lightning, Hsch.s.v. ἐνηλύσια.II causal,εἰς ὅ τι -σκήψει τέλος ὁ δαίμων νέμεσιν Plu.Aem.27
.IV abs., break out, go forth, of a report, App.BC3.25; κ. εἰς τέλος come to an issue, of a war, D.H. 3.54.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κατασκήπτω
-
2 Ήλύσιον
Grammatical information: adj.Meaning: adjunct of πεδίον (δ 563, A. R. 4, 811, Str., Plu.), also without main substantive (IG 14, 1750); rarely Ήλύσιος λειμών, χῶρος (Luc., late inscr.) Abode of the Blessed after death.Derivatives: Ήλύσιος `Elysian' ( αὖραι etc., IG 14, 1389). Here also ἐν-ηλύσιος ἐμβρόντητος, κεραυνόβλητος H., ἐνηλύσια (A. Fr. 17) τὰ κατασκηφθέντα χωρία H.? taken as "being in Elysion", as those hit by lightning acc. to folk belief would come in a higher form of life (thus Cocco, s. below). In the same meaning also the simplex ἠλύσια n. pl. (Polem. Hist. 93).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unexplained, without a doubt Pre-Greek (e. g. Malten ArchJb. 28, 35ff.; on Elysion as Pre-Greek conception Nilsson Gr. Rel. 1, 324ff.). Often connected with ἐλεύσομαι, ἤλυθον (EM 428, 36, Fick 13, 200, Capelle Arch. f. Religionswiss. 26, 30ff.); against this view a. o. Wackernagel Dehnungsgesetz 5 (= Kl. Schr. 2, 901), Güntert Kalypso 38 n. 3. Untenable IE etymologies also by Schrader Sprachvergleichung und Urgesch.3 435 (to Lith. vė̃lės `ghosts of the dead', OWNo. valr m. sg. `the corpses on the battlefield' etc.; against these views Güntert l. c.), by Carnoy Beitr. z. Namenforschung 7, 119 (to ἦλος τόπος..., ἐν ᾦ οὑδεν φύεται H.). Explanations from Semitic (Lewy Fremdw. 219ff., Cocco Biblos 31, separ. ed. 1ff.) are also to be considered wrong. Beekes, FS Watkins 1998, 19-23, refutes that somebody struck by lightning goes to Elysion; against Burkert, Glotta 39 (1961) 208 -213. He thinks the word is derived with - ιο- from a geographical name * ᾽Ε\/ ᾽Αλυτ\/θ-, with long first vowel, perhaps metri causa.Page in Frisk: 1,633Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Ήλύσιον
-
3 κατα-σκήπτω
κατα-σκήπτω, sich worauf werfen, wogegen losbrechen; eigtl. vom Einschlagen des Blitzes, Arist. de mund. 4 σκηπτοί, ὅτι κατασκήπτουσιν εἴς τι; ἀστραπαί τε καὶ βρονταὶ κατέσκηπτον D. Sic. 16, 81; λέγεται κεραυνὸν εἰς τὸν τάφον κατασκῆψαι Plut. Lys. 31; auch pass., χωρία κατασκηφϑέντα Hesych., wo der Blitz eingeschlagen hat. Aehnl. ἡ ἶρις Arist. H. A. 5, 22; νέφος Plut. Them. 15; vgl. Her. 6, 65. Häufig vom Unglück, das über Einen einbricht, vom Ausbrechen des Krieges u. ä., τίς κατέσκηψεν τύχη Aesch. Suppl. 322; vom Zorn, ὀργαὶ κατασκήπτουσιν εἰς τὸ σὸν δέμας Eur. Hipp. 1418; ἡ μῆνις ἐς ἀγγέλους Her. 8, 65; νέμεσις εἰς τούτους D. Hal. 3, 23; Λακεδαιμονίοισι κατέσκηψε μῆνις Ταλϑυβίου Her. 7, 134; vgl. Pol. 24, 8, 14; c. acc., οὐδὲ παύσεται χόλου πρὶν κατασκῆψαί τινα, ehe er Einen getroffen od. niedergeschmettert hat, Eur. Med. 94. Von der Krankheit, κατέσκηψε εἰς χεῖρας καὶ πόδας, sie warf sich auf Hände und Füße, Thuc. 2, 49; Hippocr.; ἡ νόσος κατασκήψασα εἰς τὰς γυναῖ. κας, v. l. γυναιξίν, D. Hal. 9, 40. – Λιταῖς ϑεάς, mit Bitten anliegen, bestürmen, Soph. O. C. 1011. – Vom Gerücht, sich wohin verbreiten, App. B. C. 3, 25. – Sich wohin entscheiden, ausschlagen, ἔργον ἀνόσιον εἰς εὐτυχὲς κατασκῆψαι τέλος D. Hal. 3, 60; ὁ πόλεμος εἰς τοῦτο τὸ τέλος κατέσκηψε ib. 54.
-
4 κατασκήπτω
κατα-σκήπτω, sich worauf werfen, wogegen losbrechen; eigtl. vom Einschlagen des Blitzes; pass., χωρία κατασκηφϑέντα Hesych., wo der Blitz eingeschlagen hat. Häufig vom Unglück, das über einen einbricht, vom Ausbrechen des Krieges u. ä.; vom Zorn; c. acc., οὐδὲ παύσεται χόλου πρὶν κατασκῆψαί τινα, ehe er einen getroffen od. niedergeschmettert hat. Von der Krankheit, κατέσκηψε εἰς χεῖρας καὶ πόδας, sie warf sich auf Hände und Füße. Λιταῖς ϑεάς, mit Bitten anliegen, bestürmen. Vom Gerücht: sich wohin verbreiten. Sich wohin entscheiden, ausschlagen
См. также в других словарях:
κατασκήπτω — (Α) 1. (για οργή θεών ή για οιωνό ή για την τύχη κ.λπ.) εφορμώ, επιπίπτω 2. (για αιφνίδια νόσο) προσβάλλω 3. πέφτω επάνω 4. εκλιπαρώ με προσευχές ή ικεσίες 5. (για φήμη) διαδίδομαι 6. φρ. α) «κατασκηφθέντα χωρία» χωριά που χτυπήθηκαν από κεραυνό… … Dictionary of Greek